حضرت فردوسی در بخش پادشاهی ضحاک از اقدامات اجتماعی او چیزی به زبان نیاورده
است و به همین اکتفا کرده است که اورا پیشاپیش محکوم کند و در واقع بدون اینکه موضوع
را بگوید و حرف دلش را روی دایره بریزد حق ضحاک بی نوا را گذاتشته کف دستش . دو تا
مار روی شانه هایش رویانده که نا چار است برای آرام کردنشان مغز سر انسان بر آنها
ضماد کند . حالا شما بروید در باره این گرفتاری مسخره از فردوسی بپرسید چرا میبایست
برای تهیه این ضماد کسانیرا سر ببرند ؟ چرا از سر مردگان استفاده نمی کردند ؟ به هر حال
برای دست یافتن به مغز سر آدم زنده هم اول باید او را بکشند . مگر نه ؟ خوب قلم دست
دشمن است دیگر .
اگر شما فقط به خواندن بخش پادشاهی ضحاک شاهنامه اکتفا کنید مطلقا چیزی از اصل قضیه
دستگیرتان نمی شود همین قدرمی بینید بابائی آمده به تخت نشسته که مارهائی روی شانه
هایش است و چون ناچار است از مغز سر جوانان به آنها خوراک بدهد تا راحتش بگذارند
مردم به ستوه می آیند و انقلاب می کنند و دمار از روزگارش در می آورند و فریدون را
به تخت می نشانند .
قهرمان اصلی انقلاب هم آهنگری است که چرمپاره آهنگریش را توک چوب می کند.
البته فکر نکنید فردوسی علیه الرحمه نمی دانسته برای انقلاب کردن لازم نیست حتما یکی
چیزی را توک چوب کند ٬ منتها این چرمپاره را برای بعد که باید به نشانه همبستگی طبقاتی
غارت کنندگان و غارت شوندگان درفش کاویانی علم بشود لازم دارد .
اما وقتی به بخش پادشاهی فریدون رسیدید ٬ آن هم به شرطی که سرسری از روی مطلب
نگذرید ٬ تازه شست تان خبر دار می شود که اولا مارهای روی شانه ضحاک بیچاره بهانه
بوده و چیزی که فردوسی از شما قایم کرده و در جای خود صدایش را بالا نیا ورده انقلاب
طبقاتی او بوده ثانیا با کمال حیرت در می یابید آهنگر قهرمان دوره ضحاک جاهلی بی سرو
پا و خائن به منافع طبقات محروم در آمده !
ادامه دارد
جمشید جمعه را به طبقات تقسیم کرد٬طبقه روحانی ٬طبقه نجبا٬طبقه سپاهی٬طبقه پیشه ور٬طبقه کشاورز و
غیره .....سپس ضحاک می آید و پس از او نوبت به فریدون می رسد که با قیام کاوه آهنگر به سلطنت دست
پیدا میکند.اولین کاری که فریدون پس از به سلطنت رسیدن انجام می دهد باز گرداندن جامعه است به همان
طبقات دوره جمشید به قول فردوسی فریدون به مجرد رسیدن به سلطنت جارچی در شهر ها می اندازد که :
سپاهی نباید که با پیشه ور به یک روی جویند هر دو هنر
یکی کارورز و دگر گرز دار سزاوار هر دو پدید است کار
چو این کار آن جوید آن کار این پر آشوب گردد سراسر زمین !
این به ما نشان میدهد که ضحاک در دوره سلطنت خودش که درست وسط دوره های سلطنت جمشید و فریدون
قرار داشته طبقات را در جامعه به هم ریخته بوده .
پیداست که اسطوره ضحاک بدین صورتی که به ما رسیده ٬پرداخته ذهن مردمی است که از منافع نظام
طبقاتی برخوردار بوده اند . آخر مردمی طبقه ای که قاعده هرم جامعه را تشکیل می دهند چرا باید آرزو کنند
فریدونی بیاید و بار دیگر آنها را به اعماق براند٬یا چرا باید از بازگشت نظام طبقاتی قند توی دلشان آب
بشود؟
پس از دو حال خارج نیست یا پردازندگان اسطوره ٬کسانی از طبقه مرفه بوده اند ( که این بسیار بعید به نظر
می رسد ) یا ظبط کننده اسطوره ( فردوسی ) کلک زده اسطوره ای را که بازگو کننده آرزوهای طبقات
محروم بوده به صورتی که در شاهنامه می بینیم در آورده و از این طریق ٬صادقانه از منافع خود و طبقه اش
طرفداری کرده . طبیعی است که در نظر فردی برخوردار از منافع نظام طبقاتی ٬ضحاک باید محکوم شود و
رسالت انقلابی کاوه( که به نظر من باید شعبون بی مخ آن دوره نامیده شود ) پیشه ور بدبخت فاقد حقوق
اجتماعی باید در آستانه پیروزی به آخر برسد و تنها چرمپاره آهنگریش برای گول زدن توده ها ٬به نشان
پیوستگی خلل نا پذیر شاه و مردم به صورت درفش سلطنتی در آید و فریدون که بازگرداننده جامعه به نظام
پیشین است و طبقات را از آمیختگی با یکدیگر باز می دارد باید مورد احترام و تکریم قرار گیرد .
ادامه دارد
برای شروع بحثمون ابتدا به موضوع جشن مهرگان میپردازیم
مهر در فارسی میترا یا درست تر تلفظ کنیم میثره بوده و مهر یامیترا همان آفتاب است. مهرگان هم که به فارسی باستان میثرگانه تلفظ می شده یعنی منسوب به مهر.(مهر یا آفتاب یکی از خدایان اسطیری ایرانیان بوده و تجلی این اندیشه است که خدا و تصور خدا در قالب انسان به زمین می آیدو این الگویی است که بعدها مسیح را از روی آن میسازند.)
اما مهرگان : در حقیقت ودر اساس مهمترین روز و مبدا سال پائیزی بوده هست.نیاکان ما به جای یک سال شمسی دو نیمسال داشته اند که عبارت بوده از سال پائیزی و سال بهاری .این نکته به آنجا بر میگردد که اقوام آریایی از شمالی ترین نقاط کره زمین به سرزمین های مختلف و از آنجمله ایران کوچیده اند . سال آنها ابتدا به دو قسمت تابستانی ( دو ماهه ) و زمستانی ( ده ماهه ) تقسیم می شده و چنان که می دانیم این موضوع مربوط به نواحی نزدیک قطب است . هر چه این اقوام از لحاظ جغرافیایی پائین تر آمده اند طول دوره تابستان آنها بیشتر و طول دوره زمستان شان کمتر شده و اصلاحاتی در تقویم خود بعمل آورده اند که دست آخر به تقسیم سال به دو دوره تقریبا شش ماهه انجامیده که بخش بهاریش با نوروز آغاز می شده و بخش پائیزیش با مهرگان.و این هر دو روز را جشن می گرفته اند.
جشن مهرگان مصادف می شده است با ماه میترا یا ماه مهر.به ماه میترا یا مهر بغ نیز می گفته اند به معنی مطلق خدایان .ماه مهر معادل بوده است با ماه بابلی شمس یا همان آفتاب.
در هر حال چنان که می بینیم از این نظر هیچ ربطی به اسطوره ضحاک و فریدون و قیام کاوه و اینگونه مسائل پیدا نمی کند . جشنی بوده است مربوط به نیمسال دوم که با همان اهمیت نوروز برپا می داشته اند و از 16 ماه مهر (یا مهرگان روز ) تا 21 مهر (یا رام روز ) به مدت شش روز ادامه می یافته .البته ممکن است سرنگون شدن ضحاک با چنین روزی تصادف کرده باشد ولی چنین تصادفی نمی تواند باعث شود که علت وجودی چنین جشنی تغییر کند .مثلا اگر ناصرالدین شاه را در روز جمعه ئی کشته باشند مدعی شویم که جمعه ها را بدین مناسبت تعطیل میکنیم که روز کشته شدن اوست.